Դու ուզում էիր քայլել ինձ հետ,

Ես ասացի պաղ՝ << Մնաք բարով >>.

Ու սրտակտուր դու դարձար ետ,

Ես թեքվեցի իմ ճանապարհով:

  

Բայց ինչու՞. չէ՞ որ լավ էր քայլել

Ու մեկտեղ զգալ կյանք ու գարուն,

Մեր Աբովյանով բարձրանալ վեր

Դեպի Նորքե՜րը, դեպի հեռու՛ն:

 

 

Էլ ինչու՞ կյանքին, բախտին, սիրուն

Ես ասացի պաղ՝ << Մնաք բարով >>.

Ա՛խ, առանց այն էլ նրանք մնում,

Իսկ ես անցնու՜մ եմ այս աշխարհով... 

 

 

Ս. Կապուտիկյան

 

Теги: Սիլվա Կապուտիկյան армянские стихи армянские стихи на армянском языке