Регистрация   Обратная связь   RSS
 

«    Ноябрь 2024    »
ПнВтСрЧтПтСбВс
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 

 

Популярное

 

Облако тегов

Avetik Isahakyan Daniel Varujan Exishe Charenc Grigor Zohrap Nerses Shnorhali Paruyr Sevak Siamanto Vahan Teryan Xazaros Axayan Аветик Исаакян Ваан Терян Григор Зорап Даниел Варужан Егише Чаренц Ованес Туманян Ованес Шираз Паруйр Севак Рассказы Силва Капутикян Хазарос Ахаян армянские сказки армянские стихи армянские стихи на армянском языке тексты армянских песен Ավետիք Իսահակյան Գրիգոր Զոհրապ Գևորգ Էմին Դանիել Վարուժան Եղիշե Չարենց Համո Սահյան Հովհաննես Թումանյան Հովհաննես Շիրազ Ղազարոս Աղայան Ներսես Շնորհալի Պարույր Սևակ Ռաֆայել Պատկանյան Սիամանթո Սիլվա Կապուտիկյան Վահան Տերյան

ՀՈՂ ՀԱՅՐԵՆԻ

Ուղեկիցս ծերունի էր մի բարեդէմ.

Կողքին երկու թոռներն էին թուխ ու սիրուն.

Երբ իմացաւ հայ եմ՝ դէմքի բարին արդէն

Դարձաւ մի տաք երջանկութիւն'

Այնուհետեւ Մոսկւայից մինչ Երեւան

Նա խօսում էր, ապա լսում, լսում սիրով՝

Շաբաթներով ջրի կարօտ մարդու նման

Հայերենը ըմբոշխնելով:

 

Ոսկերիչ էր' Ադանացի'

Ալիքները նրան Փարիզ էին նետել'

Ապրում է լա'ւ' Ոսկերիչի ոսկի՜ ձեռքեր,

Ուր էլ լինեն՝ չեն ծանգոտի'

Բայց ի՞նչ օգուտ,--- ծերը նայում է թոռներին,

Ու ձայնի մէջ կարծես թէ ծուխ է խտանում,

Խորթանո՜ւմ են զաւակները, ձեռքից գնում,

Թառամում է հայրենի բառը շուրթերին---

Ինքը ծեր է , ոտքի մէկը՝ գերեզմանում,

Դէ'հ, այսօր կայ, վաղը չկայ...

Իրենից ետ, ո՜վ իմանայ,

Պիտի յիշե՞ն հայրենիքը ու հարենին...

Դրա համար հաւաքել է ուժերը ողջ

Ու թոռներին Հայաստան է բերել այցի.

Տեսնեն թսղ գէթ, ու ճանաչեն, ու թող զգա՜ն,

Ու հող ունեն ու ժողովուրդ, լեզու ու տոհմ,

Եւ հոգու մէջ, գէթ մի կանթե՜ղ պահեն դարձի...

 

Ինքնաթիռը խրւեց գիրկը Հահաստանի,

Խառնւեցին ամպ ու Սեւան.

Յետո~յ, յետո՜յ

Մեր նրբազգաց երկինքն ահա

Ամպի ճերմակ վարագոյրը քաշեց մի կողմ,

Որ Երեւանը երեւա'յ...

Ծերուկն էլ չէր խօսում ինձ հետ' Շփոթահար՝

Մէկ թոռներին մօտն էր տանում ու մէկ՝ թողնում,,

Մէկ խօսակցում էր նրանց հետ, մէկ՝ մոռանում,

Եւ ինքնասոյզ՝ պատուհանին գամւում նորից'

Իսկ թոռները, պատանեկան մի աշխոյժով

Այս ու այն կողմ էին վազում զւարթաձայն,

Մէկ աջ, մէկ ձախ պատուհանին կպչում ուժով,

Ֆրանսերէն կանչում իրար ու ցոյց տալիս,---

“Օ'՜, Աղաղատ...

Օ՜, Եղեւան...”.

Ֆրանսերէ՜ն.

Դո'ւ Հիւգոյի հրեղէն խօսք,

Ու Վեռլենեան մարմանդ անձրեւ,

Հնար լինէր, կնստէի՝ առաւօտից մինչ երեկոյ,

Կլսէի՜, դիւթւածի պէս, քաղցրահնչիւն բառերը քո,

Որպէս շղարշ երաժշտութիւն, որպէս Ռաւէ՜լ...

Ֆրանսերէ՜ն.

Ուրեմն ինչո՞ւ պատանեկան այս շուրթերից

Քո բառերը այսպէս խորունկ խոցում են ինձ,

Եւ այլափոխ արտաբերումը Աղաղատ

Թւում է ինձ գերեալ սարից մի աղաղակ,

Մի խոր, մի նոր տագնապի կա՜նչ՝ գերեալ սարից,

Ախ, այս անգամ առեւանգւած քեզնով արդէն...

 

Վարում արդէն Երեւանն էր՝

Շառագունած արեգակից եւ իր քարից,

Երազի մէջ երեւացող քաղաքի պէս

Անիրական եւ իրական...

Եւ իջնում էր ինքնաթիռը, իջնում էր ցած՝

Կարօտած ու տագնապալից,

Զոյգ վիթպարի թեւը բացած՝

Պատրաստւելով իջնել, դիպչել, փարւե՜լ հողին...

Իսկ ծերունի՜ն,

Նա թոռներին ամուր գրկած,

Դեռ պլլւած պատուհանին՝

Վա՜ր էր նայում լացակալած իր հայացքով,

Հայացք չէր դա, այլ պաղատանք, կանչ ու մրմո՜ւնջ,

Բոբիկ եկած ուխտաւորի յոյս ու աղօթք,

Այլեւ պահա'նջ,

Այլեւ բողո'ք,

Հող' հայրենի,

Դու՝ Արշակի կերկեր լեզուն զօրացնող շո՜ւնչ,

Փռւի'ր, փռւի՜ր ոտքերի տակ այս հեգ մանկանց,

Ու թող յանկարծ,

Աւանդական նոյն հրաշքո՜վ մեր հայրերի,

Քեզ դիպչելով՝ խօսե'ն նրանց շուրթերը մունջ

Հայերենով մի արքենի,

Հո'ղ հայրենի...

 

Սիլվա Կապուտիկյան

 


Теги: армянские стихи на армянском языке Силва Капутикян Silva Kaputikyan Սիլվա Կապուտիկյան


 

 

 
Rambler's Top100 Рейтинг@Mail.ru 2007-2011 © Hayreniq.ru Все права защищены. При использовании материалов Hayreniq.ru ссылка на ресурс обязательна.