Դեռ մի կարոտ ունեմ անհագ՝ հասնեմ Անի ու նոր մեռնեմ,

Բանամ ճամփիս դռները փակ, տեսնեմ Անին ու նոր մեռնեմ:

 

Բալասանվեմ իր բաց Վերքին, մանուկ ծնեմ մեռած մորից՝

Ախուրյանի օրորի տակ, փրկեմ Անին՝ կարոտս առնեմ:

 

Օրոցք դնեմ իղձերն հայոց՝ հայոց հույսերն օրորելով,

Որպես որդուն իմ երկվորյակ՝ երկնհմ Անին՝ կյանքն օրորեմ:

 

Ախուրյանի ջրերի պես մորս փեշերն համբուրելով՝

Լցված կյանքով հազարազանգ՝ գրկեմ Անին, վերածնվեմ:

 

Կրծքիս սեղմեմ Անիս ավեր, բուերի տեղ սոխակ դառնամ,

Դառած երգ ու վարդի քաղաք՝ երգեմ Անին ու նոր մեռնեմ:

 

 

Վանա ծովի ու Վանի հետ ու Ղարսի հետ ու Մաոիսի՝

Իմ Սևանի լույսերի տակ զուգեմ Անին՝ օջախ վառեմ:

 

Ծաղկեցնեմ շիրիմն անգամ արքայաշուք իմ պապերի,

Որպես անտառ կաղնեպսակ՝ տնկեմ Անին՝ Վանին խառնեմ:

 

Ավեր թողնեմ միայն Քյոշքը թուրք չարահուշ բռնակալի,

Գլխին հայոց արևաթագ՝ ոսկեմ Անին, բերդն համբուրեմ:

 

Հազարազանգ զարթնեցնեմ հազարամյա իր խոր քնից

Արագածի պես անխորտակ բուրգեմ Անին“ վեր պարսպեմ:

 

Վեր փյունիկեմ հազար ու մի տաճարներով իր ավերակ,

Մայր տաճարի գմբեթի տակ խնկեմ Անին, կյանք բուրվառեմ:

 

Թագադրեմ սրտիս թագով մանուկ Գագիկ թագավորին,-

Հազար ու մի զանգով՝ հստակ զանգեմ Անին՝ վեր ղողանջեմ:

 

Մայրաքաղաք Երևանին Անին դարձնեմ մայրաքաղաք,

Պալատներով իր նորաթագ վեմեմ Անին՝ կյանքի կոչեմ:

 

Վերաշինեմ շիրմի մատուռն սպարապետ Պահլավունու,

Վեմեմ բուրգերն ու աշտարակ, ճեմեմ Անին ու նոր ննջեմ:

 

Բանտից հանեմ մեծ Հայաստանն՝ այս ազատված փոքրիս խառնեմ,

Գրկելով հողն իմ բովանդակ՝ հայկեմ Անին ու նոր մեռնեմ:

 

Հայոց թագի շափաղն հասնի Վանա ծովի մութ վահանին,

Առագաստեմ ծովերս անտակ, թագեմ Անին, թագավորեմ:

 

Հազար տարվա կարոտ ունի իմ երազը հազարաթև

Ա՜խ, թեկուզ լուռ, դեռ ավերակ, տեսնեմ Անին՝ ու նոր մեռնեմ:

 

Որպես ոսկի վաղվա գուշակ, որպես Մասիսին իմ անուշակ,

Գլխին հայոց մի դրոշակ տեսնեմ Անին… ու չմեռնեմ:   

 

Հովհաննես Շիրազ

Теги: Հովհաննես Շիրազ тексты армянских песен