Օտարրության մեջը զուր անցավ ջանքս.
Կարոտդ քաշելով մաշեցի կայնքս.
Կրկին դեպի քեզ է սիրտս, բաղձանքս.
Ախ իմ երկիր, անուշ երկիր հայրական,
Պապիս, մամիս, նախնիներուս օթևան:
Ծննդավայր, երբ քեզանից հեռացա,
Կարծես դրախտիցը դժոխքը ընկա.
Համդ ու արժեքդ ես նոր իմացա.
Ախ իմ երկիր, անուշ երկիր հայրական...
Օտարության հացը ասացին մեծկակ,
Բայց գնացի, տեսա փոքր նմանակ,
Դառնահամ, անաճուն, սպառող քսակ,
Ախ իմ երկիր, անուշ երկիր հայրական...
Ջիվանի
