Ինչու՞ իջար, ինչու՞ իջար քո գահերի՜ց, քո բարձրերի՜ց,

Ինչու՞ ի՛նձ էլ վար բերեցիր սիրո երազ երկինքներից:

 

Շուրջս գարուն, շուրջս բուրում ու զարթնում են սիրտ ու աշխարհ,

Ես ու՞մ սիրով սիրց բանամ, սիրց բանամ ես ու՞մ համար,

Ու՞մ թախիծը անու՜շ, անու՜շ իջնի ճամփիս և իմ հոգուն,

Ու՞մ կարոտի արցունքն աչքիս՝ փողոցներով շրջեմ անքուն:

 

Երբ սիրահարը շրջմոլիկ երգով անցնի մեր փողոցով,

Իր երգի մեջ ես ու՞մ հիշեմ ու մոխրանամ ես ու՞մ բոցով,

Ու երբ խայտան շուրջս ջահել աղջիկները բուրումնալից,

Էլ ու՞մ համար սիրց դողա ու կսկծա խանդի ցավից...

 

Օրերի մեջ միօրինակ , որ գալիս են իրենց հունով,

Ու՞մ անունով օրս բանամ, օրս լցնեմ ու՞մ անունով.

Ու՞մ սպասեմ՝ սիրց ձայնի՝ առավոտից մինչ իրիկուն,

Ու՞մ կարոտով անքուն մնամ, ու՞մ երազով մտնեմ ես քուն:

 

Ինչու՞ իջար, ինչու՞ իջար քո գահերի՜ց, քո բարձրերի՜ց,

Ինչու՞ ի՛նձ էլ վար բերեցիր երկինքների՜ց, երկինքների՜ց..

 

 

Ս. Կապուտիկյան

Теги: Սիլվա Կապուտիկյան армянские стихи армянские стихи на армянском языке