Կաթնագույն մի օր,

Լույսից ու մութից սերած, ծոցվորած

Մի վաղորդայնի

Ես իջա մորս գրկից

ՈՒ ոտքս

Հայկական պարի վրա դրեցի,

ՈՒ սկսեցի քայլել դեպի վեր

Հայկական պարի եզրագծերով:

Քայլեցի՝ այսպես,

Նախ տոտիկ-տոտիկ, թոթով քայլերով

Եվ ապա՝ ամուր,

Համառ, հաստատուն:

Քայլեցի նորից՝

Այս անգամ Մասսի եզրագծերով,

Մինչև որ հասա ճերմակ գագաթին:

Այստեղ կանգնեցի երկար, երկյուղած.

Աշխարհն էր շուրջս,

Եվ ժամանակը՝

Տարինե՜ր, դարե՜ր, հազարամյակնե՜ր:

Ես մեջս առա շուրջս ու հեռուն,

Առա աշխարհը և ժամանակը՝

Տարիներ, դարեր, հազարամյակներ

Եվ էջքի ճամփան բռնեցի հետո...

Հոգնած էի շատ,

Փոքր Մասիսը բարձրացա-իջա

Դժվար, երերուն,

Ծանր քայլերով:

ՈՒ հիմա իջնում,

Իջնում եմ՝ ընդմիշտ անէանալու

Հարթավայրերում...

Տեսնես, մնացի՞ն ոտնահետքերս

Իմ անցած ճամփի

Եզրագծերին...

Теги: армянские стихи армянские стихи на армянском языке Սիլվա Կապուտիկյան