-Ե՜տ հրիր այդ դառը օղին.-

Գիտե՛մ, դժվա՜ր է դա կարի,

Որ ափերը քո սուրբ հողի

Դու չե՜ս տեսնում այսքան տարի.

Բայց, եթե կա վիշտ ու կարիք,

Կա և Բերկրանք, Ճիշտ ու Բարիք.

Ձեռքըդ օղուն մի՛ երկարիր,

       այլ` նկարի՜ր...

 

- Ե՜տ հրիր այդ ձեռքը սիրուն,

Որ քեզ կարող է կործանել,

Թեև նա՛, ում դո՛ւ ես սիրում

Քեզ երա՜զ է թվում անե,

Բայց հավատա՜ քո Նուարդին,

Երկմտանքը սրտից վանի՛ր,

Ի՜նչ Շամիրամ էլ որ խանդի,

Լսո՞ւմ ես ինձ`

    - Երգահանի՜ր...

 

- Ե՜տ տար հաշիշն այդ դառնագին,

Որ քեզ արել է իր գերին,

Գիտեմ, համրա՛նք կա աստղունքին,

Եվ թիվ չկա՜ քո վշտերին.

Բայց վայե՞լ է թոռին Նոյան

Նմանվել խե՜ղճ ջրահեղձի...

Հիշի՛ր Լե՛ռը Ջրհեղեղյան

Եվ, լսո՞ւմ ես,

       - Բանաստեղծի՜ր...

 

Նմանվիր այն ժողովրդի՛ն,

Որ քեզ ճիգով աշխարհ բերել,

Դար ու դարեր, երգը շուրթին,

Մահացե՜լ է, բայց... չի՛ մեռել.

Նրա նման եղիր տոկո՛ւն,

Հենվի՛ր նրա հզոր թևին

Եվ նրա մեծ իղձը հոգում`

Հարատևի՜ր,

                Հարատևի՛ր...

 

Գևորգ Էմին

Теги: Գևորգ Էմին армянские стихи армянские стихи на армянском языке