Փնտրում ես դու ինչ-որ հանցանք,

Հեգնում ես ինձ ու չես ներում,

Բայց կա ինչ-որ մի կարեկցանք

Քո հեգնական ժպիտներում:

 

Հեգնում ես ինձ ու նախատում,

Բորբոքում ես կռիվ ու վեճ,

Բայց կա ինչ-որ մի քաղցրություն

Քո դառնագին խոսքերի մեջ:

 

Ա՜խ, հոնքերդ ես հաճախ կիտում,

Նայում ես ինձ այնպես մռայլ,

Բայց կա ինչ-որ քնքշություն

Քո անողոք դեմքի վրա:

 

Հաճախ այնպես խայթում ես դու,

Սրտիս այնպես վիշտ ես բերում,

Բայց կա ինչ-որ մտերմություն

Քո այդ օտար հայացքներում:

 

Մերթ փարվում ես ինձ հովի պես,

Մերթ հողմի պես ինձ չարչարում,

Ա՜խ, երբ այդպես շոյել գիտես,

Էլ ինչո՞ւ ես ցավ պատճառում: