Թաթիկներըդ լուսեղեն —

Լույս-թըռչնիկներ դրախտի.

Ճաճաչներով ոսկեղեն

Բույն կհյուսեն նոր բախտի:

 

Զմրուխտ թասով գինի ես,

Բույրըդ աշխարք է առել.

 

Շուրթըս դիպավ շրթունքիդ

Աշխարքիս տերն եմ դառել:

 

Մազերըդ մեղմ փայելով՝

Ինքս ինձեն հեռացա,

Աչերիդ մէջ նայելով՝

Ողջ տիեզերք մոռացա...

 

Ավետիք Իսահակյան

 

Теги: армянские стихи на армянском языке Аветик Исаакян Avetik Isahakyan Ավետիք Իսահակյան